Muzeum Ziemi Sławieńskiej
zaprasza na fascynującą podróż z przyszłości w przeszłość!

Bylica, gmina Postomino

Bylica, gmina Postomino

Nazwa niemiecka: Schönenberg

Nazwa przejściowa: Korytkowo

Pierwsza wzmianka: 1559

Wieś leży na północy gminy Postomino. Sąsiaduje od północy z Rusinowem i Nacmierzem, a od wschodu i południa z Wszedzieniem i Dzierżęcinem. Położona jest na płaskim terenie. Najciekawiej panorama Bylicy prezentuje się od szosy dojazdowej do Nacmierza.

Bylica przez długie lata miała bardzo złą komunikację z pozostałymi miejscowościami. Jeszcze po 1945 roku przez długi czas nie było utwardzonej drogi do wsi. Obecnie jedynym połączeniem jest droga biegnąca do Nacmierza.

Wieś jest typową ulicówką, z luźno rozmieszczoną zabudową zagrodową wokół obu stron drogi na długości około 500 metrów. Obecna nazwa polska pochodzi od bylicy – czyli gatunku rośliny – półkrzewu rosnącego pod płotami na nieużytkach i przydrożach.

Wiadomości o historii wsi są dość skąpe. Bylica należała do domeny darłowskiej. Pierwsza wzmianka o wiosce z 1559 roku pochodzi z dokumentu mówiącego o wpłacie na utrzymanie parafii w Darłowie.
W 1682 roku Bylica zawarła układ graniczny z Rusinowem. W 1780 roku we wsi mieszało 5 chłopów, sołtys, 2 chałupników i pasterz.

Liczba mieszkańców wsi wynosiła w 1818 roku – 60, w 1864 – 103, w 1885 – 125, w 1905 – 110, w 1925 – 119 i w 1939 także 119. Liczba gospodarstw wynosiła: w 1871 – 18, w 1895 – 17, w 1905 – 20, w 1925 – 21 i w 1939 – 27.

W końcu lat 30-tych XX wieku osiągano tu dobre plony pszenicy i żyta – 28 kwintali z hektara. Gleby w wiosce należały do dobrych, a powierzchnia gruntów się nie zmieniała (295,4 hektara w 1864 roku i tyleż w roku 1939).

Hodowano w tym czasie około 125 krów. Mleko było dostarczane do mleczarni w Nacmierzu. Ponadto hodowano trzodę chlewną – 200- 300 sztuk oraz około 40 koni. We wsi był jeden traktor, którego posiadaczem był Karl Ziebell oraz snopowiązałki i inne maszyny rolnicze.

Sołtysem w 1939 roku był Artur Barske. 5 chłopów miało gospodarstwa wielkości 50-60 hektarów, 5 powyżej 10 hektarów i 3 poniżej 10 hektarów.

We wsi działała niewielka szkoła. Zamknięta została w 1940 roku, a dzieci zaczęły uczęszczać do szkoły w Nacmierzu. Ostatnim nauczycielem był Lüdtke.

W wiosce nie było zakładów rzemieślniczych, sklepu, kościoła. Mieszkańcy należeli do parafii w Rusinowie.

Żołnierze rosyjscy zajęli wieś 8 marca 1945 roku.

Pierwotny układ wsi nie podlegał w ciągu wieków dużym zmianom. Dominuje zabudowa zagrodowa powstała od połowy XIX do początku XX wieku. Jedyny „nowoczesny” budynek – to pawilon sklepowy, stanowiący dysonans w architekturze Bylicy. Część dawnych obiektów gospodarczych w niektórych zagrodach już nie istnieje (przyczyną był groźny pożar w 1989 roku).

Podobnie jak przed 1945 rokiem nie ma tu zakładów rzemieślniczych i usługowych. Liczba gospodarstw rolnych wynosi – 16. Wieś liczy około 60 mieszkańców.

Bylica to skansen starej zabudowy wsi pomorskiej, niestety mocno zaniedbany. Gdyby jej mieszkańcy byli bardziej zamożni i odnowili dawną zabudowę – wieś mogłaby stanowić atrakcję turystyczną, leży przecież dość blisko morza. Pojawienie się w wiosce pierwszych drewnianych domków letniskowych, to może zapowiedź rozwoju agroturystyki.

Autor: Jan Sroka

Fundacja „Dziedzictwo” w Sławnie.

FundacjaDziedzictwo” powstała w 1991 roku w Sławnie. Jej celem jest szeroko rozumiana ochrona zabytków archeologicznych Ziemi Sławieńskiej, a także ochrona krajobrazu kulturowego, którego częścią jest dziedzictwo archeologiczne.

Strona: archeo.edu.pl