Historia Korlina – Korlino prawdopodobnie powstało na ruinach wcześniejszej osady. W dokumentach miejskiego archiwum w Sławnie nazwa wsi pojawiła się po raz pierwszy w 1347 r. W potwierdzeniu sądowym miasta Sławno nazwano wieś detbern ghercke corlyn.
Po raz kolejny wieś została wspomniana w 1394 r., kiedy to księżna Adelajda, wdowa po księciu Bogusławie V wraz z pasierbem Warcisławem V oraz synami Bogusławem VIII i Barnimem V wystawiła w Słupsku dokument o następującej treści: „Tym samym zakładamy Dom Boży, którego włości rozpościerać się będą do wsi Korlino, a w obrębie, których znajdzie się Naćmierz i wszelkie inne dobra”. Korliński klasztor Kartuzów (katolicki zakon męski i żeński o surowej regule opartej na regule benedyktyńskiej) istniał przez siedem lat. Nie jest dziś znane miejsce, gdzie w Korlinie znajdował się klasztor. Ze względu na ukształtowanie terenu mogły być to dwa miejsca: pierwsze około 200-300 m na północ od szosy przecinającej rzeczkę Klasztorna, gdzie dziś jest zagajnik bukowy, a druga – to miejsce późniejszego obozowiska wojskowego, 1,5 km na południe od Korlina.
Zagajnik pod Korlinem, Album ze zdjęciami w zbiorach Muzeum Ziemi Sławieńskiej w Naćmierzu
Korlino od pradziejów do średniowiecza
Osadnictwo w Korlinie i jego najbliższym sąsiedztwie ma długą historię, Ślady pochodzą już z okresu epoki kamienia ( 8300-4200 r.p.n.e.) świadczą o tym motyki i topory z poroża
do osiadłej tu ludności zwanej kulturą łużycką. Korliński „skarb” składający się z 16 przedmiotów datowany jest na lata 900-700 p.n.e. Znaleziony został przypadkowo w 1929r. podczas prac regulacyjnych w rowie młyńskim na łące należącej do Tramborga rolnika z Korlina. Na skarb składały się:siekierka brązowa z górnymi skrzydełkami i uszkiem, dwie podobne tarczki z guzem, trzy wisiorki ażurowe i płytka ozdobna do uprzęży końskiej, szpila brązowa oraz „importy” nordyjskie. Unikatowa wartość poznawcza znaleziska sprawia , że Korlińskie zabytki obecnie należą do najcenniejszych w muzeum w Koszalinie. Również w tym muzeum znajduje się popielnica z miejscowego cmentarzyska zamieszkującej tu w połowie VI w. p.n.e. społeczności zwanej kulturą pomorską. Z okresu rzymskiego (III-IV w.p.n.e.) w Korlinie bardzo widoczne są ślady działalności gospodarczej i osadniczej. Wskazują na to odkryte w wielu miejscach fragmenty naczyń ceramicznych tzw.grupy dębczyńskiej.
Korlino w czasach nowożytnych
W spisie darłowskiego urzędu z 1648 r. po raz pierwszy wymienieni zostali Korlińscy mieszkańcy Jacob Bolte, Joachim Breune, Jacob Dubberke, Marten Flugge, Drews Neubuser,
kilkadziesiąt łanów terenów pod pastwiska. Za panowania Fryderyka II Wielkiego i jego następców wokół wsi każdego roku stacjonowały na leżach letnich oddziały wojskowe, które tu odbywały ćwiczenia. W 1784 r. wieś nie była własnością żadnego miejscowego feudała, podlegała bezpośrednio państwu pruskiemu. W 1818 r. Korlino zamieszkiwało 170 mieszkańców. Przez następne pół wieku ludność uległa prawie podwojeniu. W 1885 r. było 327 mieszkańców wsi, którzy gospodarowali na 579,1 ha. W 1939 r. wieś liczyła 440 mieszkańców zamieszkałych w 68 domach. Katastrofą demograficzną okazały się lata II wojny światowej. Na przełomie 1944 i 1945 roku w Korlinie przebywali jedynie starcy, kobiety i dzieci oraz kilkunastoosobowe grupy uciekinierów z Prus Wschodnich. 7 marca 1945 roku około godz. 7-8 rano wieś zajęły oddziały radzieckie, które najechały od strony Naćmierza. Exodus ludności niemieckiej z wioski był największy jesienią 1945 r. i wczesną wiosną 1946 r. Równocześnie do Korlina napływała ludność polska, która pochodziła z powiatu gostyńskiego. Pierwszym sołtysem w Korlinie był Franciszek Różański. Przyłączenie Korlina do Gminy Postomino nastąpiło na podstawie uchwalonej przez Sejm Ustawy o utworzeniu gmin z dnia 29 listopada 1972 r. Uchwałą WRN z 9 grudnia 1972 roku powołano w miejsce 11 gromad sześć gmin. Korlino znalazło się w Gminie Postomino z 28 innymi sołectwami.
Obiekty zabytkowe
Obiekty zabytkowe znajdujące się w ewidencji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków: – budynki mieszkalne: nr 5, 6, 7, 9, 10, 12, 14, 15, 20, 28, 30, 32 – budynki inwentarskie: nr 5,10 – piekarnik: nr 15
Szkoła w Korlinie
Pierwsza wzmianka o szkole pochodzi z 12 stycznia 1789 r. W 1839 r. został zbudowany nowy budynek szkolny, lecz z powodu braku sprzętu ponad rok stał pusty. Znajdował się na południe od głównej wiejskiej drogi, nieopodal stawu, który mieścił się w centralnej części miejscowości. 20 grudnia 1929 r. miała miejsce uroczystość poświęcenia i przekazania nowo wybudowanej szkoły. Położona na zachodnim skraju wsi swym czerwonym dachem sięgała powyżej innych domów. Ostatnim rokiem nauki w niemieckiej szkole był rok szkolny 1939/1940. Szkoła polska rozpoczęła swoją działalność 4 września 1945 roku. Jej organizatorem był Władysław Szalewski. Od 1960 r. przez trzy lata trwała budowa kolejnego budynku szkolnego, który do dziś pełni funkcję bazy dydaktycznej. Rokiem przełomowym w historii szkoły był rok szkolny 2008/2009 . W związku z decyzją władz gminy o likwidacji Szkoły Podstawowej w Korlinie członkowie Stowarzyszenia Rozwoju Wsi Korlino, Łącko, Łężek, Królewo „RAZEM” postanowili powołać do życia nową placówkę. Zarówno rodzice jak i pracownicy szkoły zadeklarowali chęć pomocy. Nowe perspektywy przerażały wielu . Jednak 01.09.2008 roku na terenie gminy Postomino powstała nowa szkoła, – Zespół Szkół Społecznych w Korlinie – która obejmowała Społeczną Szkołę Podstawową oraz Społeczne Gimnazjum. Także w tym roku szkolnym powstało na terenie szkoły pierwsze w gminie Społeczne Przedszkole, które działa do dnia dzisiejszego.
